Η λεωφόρος [ποίημα]

Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ

Όταν ήμασταν μικροί και άγουροι

καθόμασταν τα βράδια και κοιτάγαμε τη λεωφόρο από ψηλά
Άδεια

μα φωτισμένη και επιβλητική!

Μας περίμενε

λέγαμε

Μας περίμενε

να μας πάει στις μυστικές μας πατρίδες

στους λησμονημένους προορισμούς μας...
Ετοιμαζόμασταν να φύγουμε

κι έπειτα

ταξιδεύαμε νοερά.

Και δε βλέπαμε το τέρμα...

Ή μάλλον

δεν είχε τέρμα η λεωφόρος

Μετά πάψαμε

να φτιάχνουμε Ιθάκες στο νου
Μετά πάψαμε

να ξεγελάμε τα όνειρά μας

Πού καιρός για όλα αυτά;